Bazı geceler vardır ki, annelerin kalbi en çok o zaman kırılır. Yalnızlık ve karanlık birleşir, sigara dumanı havada süzülürken, duygu dolu anlar yaşanır. Sorgulamalar, duvarlara yansıyan düşünceler olarak kalır ve bu anlarda yazıya dökülürler. İşte bu gece, tam da o anlardan biridir.
Bu gecelerde, soruların cevapları belirsizdir ve tatmin edici olmaktan uzaktır. Kapı eşiğinde promilin etkisiyle dururken, üzgün anneler cam kenarında oturur, evlatlarını bekler. “Aç mısın?” veya “İyi misin?” dışında sorular sorulmaz. Yatakta yüzüstü uzanmış halde, bilinçaltının derinliklerinden gelen tek bir düşünce belirir: “Eğer hayat biterse, temiz bir sayfa açılacak.”
Şafak vakti, henüz başlamamış bir günün habercisidir. Eksik kalmış dostluklar, cevaplanmamış sorular ve yarım kalmış viski şişesiyle dolu bir gece. Bu anlarda, herkese yetmeye çalışırken kendime ulaşamamanın acısı içimde büyür. Bunca yükün altında nefes almaya çalışırken, zihnimde sadece tek bir cümle yankılanır: “Eğer hayat biterse, temiz bir sayfa açılacak.”
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, yırtılmayı bekleyen sayfalar ve sigara dumanıyla geri dönen kabuslar arasında uyanırım. Anlam verilemeyen uyanışların ortasında, her şeye rağmen içimde yankılanan tek cümle: “Eğer hayat biterse, temiz bir sayfa açılacak.”
İçimdeki tüm duygular ve söylenmemiş sözler, alkolle örtülemez. Bilinçaltının gerçeği, dökülen her kelimenin ardındaki hakikattir. Serbest bırakıldığımda, ağzımdan dökülecek tek cümle: “Eğer hayat biterse, temiz bir sayfa açılacak.”
Bu cümle, belki de hayatın acımasız gerçekleriyle başa çıkmanın bir yoludur. İçimde öldürülmüş onca kelime ve hissiyat arasında, kurtuluş çabalarının kiri ve pası kolayca temizlenemez. Alkol bir bahane değildir; bilinçaltı gerçektir. Gözlerini kapattığında sayıkladığın kelimeler, ne yazacağını bilmediğin anlarda dökülen her bir kelime, gerçekliğin bir yansımasıdır. Bu yüzden, serbest kaldığımda söyleyeceğim tek cümle: “Eğer hayat biterse, temiz bir sayfa açılacak.”
Belki de bu düşünce, hayatın ağırlığına karşı bir savunma mekanizmasıdır. Görüşmemek üzere.
2 Yorum
Duygulara resmen tercüme niteliğinde bir yazı olmuş, belki de tek çare budur 🙂 eline sağlık kardeşim harikasın
ne yani hayat bitince ne olacak? bu mu tek çare tek yol